Laurowiśnia wschodnia jest przepięknym krzewem ozdobnym, który w ciekawy sposób przystroi Twój ogród i nada mu charakteru. Wyróżnia się specyficznym gęstym pokrojem, zimozielonymi liśćmi oraz wonnymi białymi kwiatami. Świetnie sprawdzi się zarówno w formie żywopłotu, jak i również jako soliter lub w kompozycji z innymi roślinami. Dowiedz się, na czym polega uprawa laurowiśni, jak ochronić ją przed zimnem, jakie odmiany znajdziesz w sklepach ogrodniczych oraz jak zaaranżować krzew w swoim ogrodzie.
Laurowiśnia wschodnia – co to za roślina i skąd pochodzi?
Spis treści
Laurowiśnia wschodnia jest bujnym ozdobnym krzewem wieloletnim z rodziny różowatych charakteryzującym się pięknymi ciemnozielonymi liśćmi oraz ciekawymi zdobnymi kwiatostanami. Oryginalnie roślina pochodzi południowej Europy oraz Azji Mniejszej za to jej wielkolistne formy wywodzą się z Kaukazu, a wąskolistne z Bałkanów. W Polsce krzew dorasta maksymalnie 4 metrów wysokości. Charakterystyczne liście laurowiśni mają eliptyczny kształt i mierzą od 5 do 15 centymetrów. Mają specyficzną skórzastą teksturę. Od wierzchu są ciemne i błyszczące, a od spodu jaśniejsze i matowe. Laurowiśnia kwitnie w maju, tak więc należy do grupy roślin kwitnących wiosną, a jej kwiaty są białe, drobne i rosną w prostych gronach mierzących do 12 centymetrów długości. Ponadto mają przyjemny intensywny zapach. Laurowiśnia wschodnia może wypuścić owoce, jednak w naszym klimacie jest to bardzo rzadkie. Są one małe, czarne oraz kuliste. Przeczytaj w tym poradniku o tym, jak prawidłowo dbać i pielęgnować laurowiśnię, jak zabezpieczyć ją w sezonie zimowym oraz jakie odmiany znajdziesz na Polskim rynku.
Uprawa Laurowiśni
Hodowla laurowiśni może być na początku dość zdradliwa. Roślina bowiem posiada bardzo wyszczególnione wymagania dotyczące zarówno gleby, stanowiska zasadzenia, jak i również ilości przestrzeni dostępnej do rozrośnięcia. Dowiedz się wszystkich niezbędnych informacji o uprawie laurowiśni oraz, jak hodować ją, by wyrosła na piękny, dorodny krzew, który ozdobi Twój ogród.
Laurowiśnia – kiedy sadzić, aby przyjęła się najlepiej?
Laurowiśnia, jak większość roślin wymaga zasadzenia w konkretnym okresie. Najlepszym momentem, będzie sadzenie krzewu w czasie jego spoczynku, kiedy nie rośnie zbyt intensywnie. W przypadku laurowiśni wschodniej okres ten przypada od października, kiedy szykuje się do zimowego spoczynku, aż do marca przed nadejściem wiosny oraz rozpoczęciem rozrostu.
Miejsce nasłonecznione, czy cień?
Szukając w swoim ogrodzie miejsca dla laurowiśni, powinieneś skupić się na jak najbardziej zacisznej i osłoniętej od wiatru przestrzeni. Roślina preferuje półcieniste lub zacienione stanowiska, w których będzie miała wystarczająco dużo miejsca do swobodnego rozrastania się. Im więcej przestrzeni jej zapewnisz, tym szybciej będzie rosnąć. Zimą oraz wczesną wiosną wskazane jest osłanianie krzewu przed słońcem.
Laurowiśnia – gleba
Podczas sadzenia laurowiśni niezwykle ważny jest również dobór odpowiedniej gleby. Krzew rośnie najlepiej w żyznym podłożu bogatym w próchnicę o zasadowym lub neutralnym odczynie. Gleba nie powinna być wzbogacona o wapno. Dookoła rośliny warto rozsypać około 5-centymetrową warstwę trocin, igliwia sosnowego lub kory sosnowej, które pomogą w utrzymaniu wysokiego poziomu wilgoci podłoża oraz obniżą pH gleby.
Laurowiśnia – cięcie
Laurowiśnia słynie w głównej mierze ze swojej podatności na formowanie i przycinanie, dlatego tak często wybierana jest na żywopłot. Starsze krzewy nie wymagają corocznego przycinania. Całkowicie wystarczające jest cięcie co 5-6 lat, które ma na celu usunięcie martwych gałęzi oraz tych wrastających do wnętrza krzewu. Wyjątkiem są laurowiśnie, które służą za żywopłot. Wymagają one przycinania raz do roku, by utrzymać swój pożądany kształt. Do przycinania laurowiśni warto użyć sekatora, który znacznie mniej uszkadza liście krzewu niż nożyce. Okres letni, w szczególności czerwiec i lipiec, jest najlepszym czasem na strzyżenie laurowiśni. Początkowo należy wyciąć suche, stare, uszkodzone oraz splątane gałęzie. Po oczyszczeniu rośliny możesz przystąpić do jej uformowania. Pamiętaj o tym, że krzew powinien być delikatnie węższy na dole. Przycinając gałęzie, staraj się nie uszkodzić liści, ponieważ po ich zniszczeniu, szybko ściemnieją i uschną. Przycinanie laurowiśni jest świetną okazją na zdobycie kilku sadzonek, które posłużą do rozmnożenia rośliny.
Jeśli Twoja laurowiśnia służy jako żywopłot, w okresie wakacyjnym należy uciąć jedynie pędy wierzchołkowe w odległości 60-80 centymetrów od ziemi. Drugie cięcie powinno się wykonać w listopadzie lub marcu. Należy wtedy skrócić wszystkie gałęzie o połowę, aby wywołać rozgałęzienie rośliny u podstawy. W pierwszych latach wzrostu rośliny zaleca się ścinanie jednej drugiej gałęzi, a z każdym następnym rokiem powinno się zwiększać coroczną wysokość żywopłotu o 5-10 cm w zależności od siły wzrostu krzewu, aż do uzyskania pożądanego rozmiaru.
Cięciem ponadprogramowym, które warto wykonać, zwłaszcza jeśli w domu są małe dzieci, jest cięcie po przekwitnięciu. Laurowiśnia jest rośliną trujący i aby zapobiegnąć zjedzeniu owoców, warto odciąć pędy, na których rosną. Takie przycinanie warto wykonać około drugiej połowy czerwca, po przekwitnięciu krzewu.
Ostatnim z cięć zalecanych przy hodowli laurowiśni jest cięcie prześwietlające. Ma ono na celu rozluźnienie zbyt zagęszczonej korony w celu lepszego wykorzystania przez roślinę oraz lepszego przewietrzenia, a tym samym poprawę warunków życia.
Podlewanie Laurowiśni
Laurowiśnia wschodnia uwielbia wilgotne podłoże, dlatego wymaga obfitego podlewania co 2-3 dni w czasie całego sezonu wegetacyjnego. By zapobiec przesuszeniu ziemi, możesz zastosować metodę ściółkowania, co spowolni parowanie wody z gleby. Drugim sposobem utrzymania wilgoci w glebie jest posypanie przestrzeni dookoła rośliny specjalną korą.
Laurowiśnia – rozmnażanie
Rozmnażanie laurowiśni jest stosunkowo proste, ponieważ krzew rozszczepia się przez sadzonki pędowe, które w okresie letnim należy ukorzenić w mieszance wilgotnego piasku i torfu. Sadzonkę należy umieścić w zacisznym i zacienionym miejscu. Laurowiśnię można również rozmnażać poprzez odrosty korzeniowe lub odkłady silnych, jednorocznych pędów.
Laurowiśnia – choroby liści – jak rozpoznać i zapobiegać?
Laurowiśnia jest rośliną stosunkowo odporną na choroby oraz szkodniki, jednak może zostać zaatakowana przez mączniaka prawdziwego, dziurkowatość liści laurowiśni, raka bakteryjnego drzew owocowych lub motyla wystrój wężowiaczka. Każdy z pasożytów oraz schorzeń pozostawia po sobie specyficzne ślady, które pozwolą Ci na łatwe zidentyfikowanie przypadłości, zapobiegnięcie jej rozprzestrzeniania oraz obumarcia krzewu.
Grzyb mączniaka najczęściej atakuje gęsto posadzone krzewy na przykład w żywopłocie. Młode liście zwijają i marszczą się, a od spodu pokryte są białym mączystym nalotem. Zarażone części krzewu należy usunąć. Roślinę powinno się pryskać i podlewać roztworem z wody i preparatu Topsin M 500 SC.
Dziurkowatość liści laurowiśni nazywana specjalistycznie Clasterosporium carpophillum jest również chorobą grzybową, która atakuje krzewy laurowiśni wiosną. Rozpoznać ją można po dużych ciemnobrązowych plamach otoczonych jasnozieloną obwódką, które pojawiają się na powierzchni blaszki liściowej. Następnie w miejscach plam robią się dziury. Nieleczona choroba może doprowadzić do całkowitej utraty liści przez krzew. Dotknięte przez dziurkowatość rośliny stają się mniej odporne na przymrozki. Zarażone liście należy obrywać, a opadnięte na ziemię grabić i wyrzucać. Chorą laurowiśnię oraz rośliny znajdujące się dookoła niej należy opryskać preparatem grzybobójczym, na przykład Topsin M 500 SC.
Objawy podobne do dziurkowatości liści laurowiśni pozostawia po sobie rak bakteryjny drzew owocowych. Na liściach rośliny, zwłaszcza u jej doły pojawiają się rude plamy z jasną obwódką, a następnie w ich miejscu dochodzi do wykruszenia liścia. Plamy mogą również zaatakować gałęzie, a następnie doprowadzić do ich wyschnięcia. Fragmenty rośliny zaatakowane przez raka bakteryjnego należy usuwać, a wiosną powinno się wykonać oprysk fungicydami miedziowymi, na przykład preparatem Miedzian 50 WP.
Ostatnim z pasożytów atakujących laurowiśnie jest motyl wystrój wężowiaczek nazywany specjalistycznie Lyonetia clerkella. Gąsienice szkodnika pozostawiają ślady biegnące wężykiem po głównym nerwie liścia. Część liścia skażona przez gąsienice wypada i tworzy się dziura. Wewnątrz dziur zauważyć można zielone larwy, a od spodu kokony. Przed pojawieniem się gąsienic na spodzie liścia zauważyć możesz jajeczka. Szkodnik na szczęście nie powoduje dużych uszkodzeń rośliny i wystarczy usuwanie zaatakowanych liści, na których mogą znajdować się larwy i jaja.
Przy intensywnym podlewaniu bardzo często dochodzi do przelania laurowiśni, które doprowadzić może do gnicia korzeni, a finalnie nawet do obumarcia rośliny, dlatego tak ważne jest podlewanie z wyczuciem oraz sprawdzanie wilgotności gleby.
Laurowiśnia zimą – jak przygotować roślinę na mrozy?
Laurowiśnia jest niestety rośliną bardzo wrażliwą na zimno, dlatego w warunkach klimatycznych w Polsce są w stanie przetrwać jednie odmiany odporniejsze na mróz (na przykład Schipkaensis lub Zabelian) na obszarach ze stosunkowo łagodnymi zimami. Właśnie dlatego niezbędne jest okrywanie laurowiśni na zimę. Stosuje się do tego okrycie z agrowłókniny, siatki cieniujące lub ściętych pędów oraz liści. Warto również zastosować ściółkowanie gleby korą lub innym materiałem, który zapobiegnie przemarznięciu gleby.
Niezwykle ważne w podlewaniu laurowiśni jest wykonanie tak zwanego podlewania zapobiegającego suszy fizjologicznej. Wykonywane jest od drugiej połowy sierpnia do końca września. Celem takiego zabiegu jest umożliwienie roślinie jak największego pobrania wody przed zimą. Dzięki temu krzew nie jest narażony na zasychanie liści oraz pogorszenie kondycji w czasie chłodniejszych dni.
Po zimie, w drugiej połowie marca oprócz wycięcia martwych pędów warto zasilić roślinę kompostem lub nawozem wieloskładnikowym oraz uzupełnić ściółkę.
Laurowiśnia na pniu
Sadzenie krzewów na pniu zyskuje coraz bardziej na popularności i jest ciekawym sposobem na urozmaicenie ogrodu. Do tego typu uformowania laurowiśni zaleca się ozdobne odmiany na przykład Marbled White lub Magnoliaeflora. W wielu sklepach znaleźć możesz gotowe uformowane na pniu laurowiśnie lub możesz również sam uzyskać taki efekt, jednak miej na uwadze to, że jest to bardzo żmudny i długi proces.
Laurowiśnia na żywopłot
Najpopularniejszym wykorzystaniem laurowiśni jest sadzenie jej jako żywopłot. Krzew powinien być sadzony w żyznej, przepuszczalnej glebie o odczynie obojętnym. Laurowiśnia jest świetnym wyborem na żywopłot ze względu na swoją podatność na kształtowanie, odporność na choroby i szkodniki oraz neutralność na zanieczyszczenie powietrza. Dzięki regularnemu przycinaniu bardzo łatwo uzyskać gęsty zimozielony żywopłot. Zaleca się sadzenie krzewów laurowiśni co około 50 cm oraz podsypywanie ich mączką rogową.
Krzew Laurowiśnia
Laurowiśnia może być sadzona zarówno pojedynczo, jak i w grupach. Dla solitera zaleca się wykopanie dołu o głębokości od 40 do 70 centymetrów i szerokości od 70 do 120 centymetrów. Na dno należy wysypać drenaż ze żwiru lub kamieni oraz ziemię. Przed zasadzeniem laurowiśni zaleca się namoczenie bryły korzeniowej. W następnej kolejności sadzimy krzew, a ziemię dookoła lekko ugniatamy. Roślina powinna być zasadzona tak, by górna część sadzonki wystawała kilka centymetrów ponad powierzchnię podłoża. Zaleca się również wkopanie dookoła sadzonki niecki, która będzie zatrzymywać wodę oraz ułatwi nawodnienie korzeni.
Laurowiśnia w donicy
W ostatnich latach coraz popularniejsze staje się sadzenie roślin ogrodowych w donicach. Nie zawsze się to sprawdza, jednak w przypadku laurowiśni jest to zalecane, ze względu na to, że ma ona słabą tolerancję na przymrozki. Przed zimą należy wsadzić ją do sporej donicy tak, by miała ona dużo miejsca na rozległe korzenie. Dzięki takiemu zabiegowi nie musimy martwić się o zabezpieczenie krzewu przed przymrozkami, wystarczy, że wstawimy go do domu. Pomimo tymczasowego przetrzymywania laurowiśni w donicy należy pamiętać o przycinaniu jej, co pozytywnie wpłynie na wzrost krzewu.
Laurowiśnia odmiany
Laurowiśnia nie jest rośliną zróżnicowaną gatunkowo, dlatego w sklepach znajdziesz najczęściej jej najpopularniejsze odmiany. Natknąć się jednak możesz na kilka rodzajów laurowiśni różniących się maksymalnymi rozmiarami, mrozoodpornością oraz innymi tego typu cechami.
- Anbri charakteryzuje się wzniesionymi pędami, osiąga wysokość do 1,5 metra.
- Caucasia jest mrozoodporną odmianą pochodzenia kaukaskiego. Cechuje się szybkim wzrostem. Podobnie jak Anbri ma wzniesione pędy oraz spore liście. Czubek krzewu jest zaokrąglony.
- Marbeled White jest odmianą dorastającą do rozmiarów od 2 do 2,5 metra. Posiada przepiękne nakrapiane na biało liście.
- Zabeliana gatunek niski, posiadający rozłożyste pokładające się gałęzie. Często kwitnie dwa razy w roku, wiosną, a następnie na przełomie sierpnia i września. Gatunek stosunkowo odporny na mrozy.
- Rotundifolia jest jedną z wyższych odmian laurowiśni dorastającą do 4 metrów wysokości.
- Otto Luyken rozłożysta i niska odmiana mierząca od 1 do 1,5 metra wysokości. Charakteryzuje się wolnym wzrostem oraz ciekawymi wąskimi liśćmi. Możliwe jest dwukrotne zakwitnięcie w ciągu roku. Jest mrozoodporną odmianą.
- Gajo, jest karłowatą odmianą, która dorasta do maksymalnie 80 centymetrów wysokości. Spokrewniona jest z odmianą Otto Luyken i również posiada wąskie, ciemnozielone liście.
- Magnoliaeflora jest jedną z ciekawszych odmian laurowiśnia. Swoją nazwę zawdzięcza dużym liściom przypominającym te rosnące na magnolii wielokwiatowej.
- Angustifolia charakteryzuje się długimi wąskimi liśćmi mającymi od 12 do 18 centymetrów.
- Compacta jest niską odmianą mierzącą do 1,5 metra wysokości, na której rosną bardzo ciemne liście.
Laurowiśnia ciekawostki
Bardzo ciekawą genezę ma sama nazwa rośliny. Wywodzi się ona z podobieństwa laurowiśni do drzewka laurowego, a same kwiatostany przypominają te rosnące na drzewach owocowych. Laurowiśnia wschodnia nazywana jest również wiśnią laurową, wawrzynośliwą oraz śliwą wawrzynolistną.
Laurowiśnia jest wspaniałą rośliną zimozieloną. Niezależnie na jaki gatunek się zdecydujesz oraz jak zaaranżujesz krzak w swoim ogrodzie, z pewnością będzie go pięknie zdobić oraz cieszyć latami.