Robaki w domu – jak wyglądają, gdzie występują i jak je zwalczać?

Ostatnia aktualizacja: 12 maja 2020

Wszyscy kochamy ciepłe miesiące, kiedy możemy delektować się ciepłem i promieniami słońca. Wraz z nadejściem wiosny na świat przychodzi również masa insektów, które niestety bardzo uprzykrzają nam życie. Większość z nich jest niezwykle przydatna dla naszego środowiska, jednak są też niechciani lokatorzy, którzy pasożytują w naszym mieszkaniu i potrafią skutecznie nas z niego odstraszyć. Sprzyjające warunki niedaleko ludzi, ciepło i dostęp do pokarmów sprawiają, że robaki wcale tak chętnie się nie wyprowadzą, a wręcz zaczną się hurtowo rozmnażać i rozprzestrzeniać. Jakie insekty i owady najczęściej zamieszkują w naszych domach i jak je skutecznie odstraszyć?

Jak uniknąć niechcianych lokatorów?

Zakup lub wynajem zamieszkałego wcześniej mieszkania powinien wiązać się nie tylko z naszym gustem i atrakcyjną lokalizacją, ale również ze sprawdzeniem, czy w jego zakamarkach nie znajdują się wszelkiego rodzaju insekty. Większość z nich kryje się w starych, przedwojennych budynkach, których stan wymaga gruntownego remontu. Rozwój owadów i robaków sprzyja obecność brudu, kurzu i wilgoci, dlatego kupując od kogoś mieszkanie sprawdźmy, czy jest schludne i zadbane. Wiele owadów szuka ciemnych szpar i zakamarków, w których nie tak łatwo je dostrzec. Insekty najczęściej wybierają szczeliny między meblami, czy boazerią. Różne gatunki zasiedlają się także w dywanach, ubraniach, w drewnianych elementach mebli, czy nawet w pościeli i materacu.

Rajem dla insektów jest kamienica, w której znajduje się zsyp lub pobliskie wysypiska i kontenery ze śmieciami. Dlatego zanim zdecydujesz się na zakup, bądź wynajem mieszkania – dokładnie przyjrzyj się poszczególnym elementom. Upewnij się, że blok nie posiada zsypu, rozejrzyj się po klatce schodowej, czy nie ma tam odchodów lub martwych robaków. Warto też popatrzeć na tablicę informacyjną w danym bloku, czy nie ogłaszają się tam specjaliści od dezynsekcji. Jeśli tak, to możesz być pewien, że coś jest na rzeczy. Porozmawiaj z lokatorami i sąsiadami. Zapytaj, jak to wygląda u nich i czy właściciel nie zataja kryjówek insektów.

Na co zwrócić uwagę przy wyborze nowego miejsca zamieszkania?

Oglądając samo mieszkanie przyjrzyj się dokładnie kuchni, czy nie ma gdzieś pozostawionych resztek jedzenia. Jeśli mieszkanie jest mocno zagracone starymi meblami – sprawdź w jakim są stanie. Odsuń dany mebel i zobacz co znajduje się za nim. Dużą uwagę skup na zapachu, ponieważ jeśli będzie nieprzyjemny, może to oznaczać, że w otoczeniu znajdują się jakieś larwy. Dokładnie przyjrzyj się podłogą, listwom i ścianom, gdzie możesz znaleźć odchody insektów i owadów. Po wprowadzeniu do nowego mieszkania zadbaj o jego czystość. Odsuń wszystkie meble i dokładnie za nimi posprzątaj. Przewietrz mieszkanie i poodkurzaj wszystkie szczeliny, na które natrafisz. Pamiętaj, że możesz przynieść do domu larwy pluskwy, moli, prusaków, czy nawet chrząszczy – kupując używane meble i wnosząc je do nowego mieszkania. Bądź świadomy i zwróć uwagę na stan takich mebli, zanim przyniesiesz je do swojego mieszkania.

Owady w Polsce

W Polsce występuje ponad 30 000 gatunków owadów. Na szczęście niewiele z nich może zrobić nam dużą krzywdę, jednak ich obecność w naszych domach może przyczynić się do kłopotów ze zdrowiem i do wielu infekcji. Dla większości osób owady w domu są dużymi szkodnikami i raczej nie ma osób, które cieszyłyby się z ich obecności. Ich występowanie może świadczyć o słabej czystości pomieszczenia lub sprzyjających warunkach, takich jak wilgoć, ciepło, kurz i brud. Często przyciągają je resztki jedzenia i rozlanych napojów. Warto mieć na uwadze, że wszelkiego rodzaju insekty nie lubią chłodu, dlatego przed nadejściem zimy sprawdź, czy Twoje okna i drzwi są szczelne. W przeciwnym wypadku robaki będą szukać schronienia w Twoim domu.

Robaki w domu – najczęściej występujące rodzaje i sposoby na ich zwalczanie

W naszych domach poza lokatorami, zamieszkują często wszelkiego rodzaju szkodniki, których obecność może przynieść wiele szkód, nie tylko zdrowotnych, ale także wizualnych. Małe robaczki może wyglądają dość niewinnie, ale w większości przypadków przenoszą poważne choroby, pasożyty, kąsają, brudzą, zostawiają odchody, niszczą ubrania i nawet pełzają po naszym jedzeniu. Warto wiedzieć z jakimi szkodnikami mamy do czynienia i przed czym się chronić. Powinieneś wiedzieć, co poszczególne insekty lubią najbardziej i jak wyglądaj. Sprawdź nasze porady jak je zwalczyć. W naszym artykule opisaliśmy czternaście najczęściej występujących gatunków w polskich domach. Mowa tu o pluskwach domowych, rybnikach cukrowych, mącznikach młynarkach, muchach, mrówkach faraona, mklikach mącznych, szubakach, molach, prusakach, pchłach, wszach, karaluchach i wielu innych rodzajach. Dowiedz się gdzie mogą się ukrywać i w jaki sposób rozpoznać ich obecność. Jesteś gotowy?

Pluskwa domowa

Miejsce występowania: szczeliny w podłogach i ścianach, listwy podłogowe, za obrazami, pod tapetami i boazerią, a także w ciemnych kątach, materacach, czy dywanach.

Pokarm: ludzka i zwierzęca krew.

Okres życia bez jedzenia: stan hibernacji, kilka miesięcy.

Jak dostaje się do domu/mieszkania: na ubraniach, butach, w torbach podróżnych, czy na używanych meblach tapicerowanych, bądź drewnianych.

Pluskwy domowe to najczęściej występujące i najszybciej rozprzestrzeniające się insekty w polskich domach. Bardzo często można je spotkać w kamienicach ze zsypami i w ich pionach. Osiadają w listwach przypodłogowych, w zasłonach, w meblach tapicerowanych, w materacach, za obrazami, w drewnie, w boazerii, pod tapetami i we wszystkich miejscach, w których mają dostęp do pożywienia. Ugryzienia pluskwy mogą powodować liczne choroby i infekcje skóry. Czym charakteryzują się te wstrętne szkodniki?

Charakterystyka

Pluskwy domowe to niebezpieczne szkodniki, które odżywiają się ludzką lub zwierzęcą krwią. W pomieszczeniach, gdzie ich ilość jest bardzo duża czuć charakterystyczny zapach zgniłych malin lub dymu papierosowego. Pluskwy w dzień są praktycznie niezauważalne, natomiast w nocy wychodzą na tzw. „żer”. Nie lubią światła, dlatego atakują po ciemku. Pluskwy w domu bez problemu wykrywają zapach i ciepło swojej ofiary, zostawiając na skórze charakterystyczne trzy, bardzo czerwone ugryzienia. Niestety bez dostępu do pożywienia pluskwy zapadają w stan hibernacji i są w stanie tak przeżyć nawet kilka miesięcy.

Jak wygląda pluskwa?

Dorosłe osobniki pluskwy domowej mają bardzo charakterystyczny czerwonobrunatny pancerzyk. Ich ciało jest wyraźnie spłaszczone, natomiast podczas ugryzienia ich odwłok pompuje się i wyraźnie zabarwia na czerwono przez wypitą krew. Posiadają liczne haczyki, dzięki którym bez problemu mogą wspinać się po śliskich i pionowych powierzchniach, a nawet po sufitach. Młode pluskwy są niezdolne do rozrodu przez około 3 tygodnie życia, dlatego jest to najlepszy moment na ich wyplewienie. Niestety ciężko je dostrzec, ponieważ są bezbarwne i bardzo małe.

Jak rozpoznać ugryzienie pluskwy?

Pluskwy domowe wyróżnia charakterystyczny sposób ugryzienia swojej ofiary. Na skórze wykonuje trzy silne ugryzienia, przez które uzyskuje pożywienie, czyli naszą krew. Punkty są najczęściej ułożone w jednej linii, przez co bardzo łatwo rozpoznać obecność insekta. Pozostawione ukłucia są bardzo czerwone i swędzące.

Jak sprawdzić czy w domu są pluskwy?

Jak wcześniej wspomnieliśmy pluskwy bardzo nie lubią światła, dlatego łatwo nakryć je na gorącym uczynku, podczas nocnego polowania. Wystarczy, że zapalisz światło, a insekty zaczną gwałtownie uciekać do bezpiecznego i ciemnego kąta. Kolejnym znakiem rozpoznawczym pluskiew są ich odchody, które mogą znajdować się na podłogach, w rogach, pod listwami, czy na materacu. Ich odchody wyglądają jak czarne grudki, które występują w dużych skupiskach w poszczególnych miejscach w mieszkaniu. Kolejnym elementem, który ułatwi ich wykrycie jest specyficzny zapach i widoczne na skórze ugryzienia.

Co odstrasza pluskwy?

Walka z pluskwami wcale nie jest prosta, ponieważ tempo rozrodu jest bardzo szybkie. Najlepiej jest zawołać specjalistę, który w kilku etapach zdezynfekuje całe mieszkanie i zabije żywe insekty. Warto kilka razy powtórzyć ten proces, ponieważ toksyczny płyn jest w stanie zabić wyłącznie żywe robaki, natomiast na jaja nie działa. Specjalista powinien wrócić po kilku tygodniach, gdy z jaj wyklują się młode insekty i będzie można się ich pozbyć jeszcze zanim będą zdolne do rozrodu. Aby nie dopuścić do kolejnego rozwoju pluskwy w naszym domu należy bardzo dokładnie sprzątać zamieszkałe wcześniej miejsca i najlepiej wyrzucić mocno zniszczone elementy, takie jak materac, czy dywan. Dodatkowo warto mieć na uwadze, że niska temperatura i suche miejsca nie są atrakcyjne dla tego typu szkodników, dlatego dbajmy o to, aby nasze mieszkanie było dobrze przewietrzone i bez wilgoci.

Rybik cukrowy

Miejsce występowania: ciemne i wilgotne miejsca

Okres życia bez jedzenia: 12 miesięcy

Pokarm: martwe owady, kurz, cukier

Jak dostaje się do domu/mieszkania: wchodzą szczelinami zwabione zapachem pożywienia

Rybnik cukrowy jest kojarzony z łazienkami i kuchnią, gdzie wędruje między kafelkami, tapetami, listwami i podłogą. To insekt, który nie przenosi szkodliwych dla człowieka chorób, jednak może poważnie zanieczyścić jedzenie. Rybniki cukrowe, jak sama nazwa wskazuje żywią się cukrem, mąką, kaszą, otrębami, ale również mniejszymi owadami, czy nawet klejem do podłóg, czy tapet. Istnieje kilka skutecznych sposobów na ich zwalczenie, jednak najpierw warto dokładnie poznać ich wygląd i charakterystykę, aby utwierdzić się, że właśnie z nimi mamy do czynienia.

Charakterystyka

Rybnik cukrowy to mały, srebrny owad, który nie posiada skrzydełek. Lubi ciepłe, ciemne i bardzo wilgotne miejsca, dlatego najczęściej można spotkać go w łazienkach, toaletach i kuchniach. Są wrażliwe na światło i zbyt niską temperaturę, dlatego w dzień możemy mieć problem z ich odnalezieniem. Ulubiony pokarm rybnika cukrowego to wszelkiego rodzaju produkty zawierające polisacharydy i skrobię, jednak bez dostępu do pożywienia rybnik może przeżyć nawet do dwunastu miesięcy, co warto mieć na uwadze przy jego zwalczaniu.

Jak rozpoznać rybiki cukrowe?

Rybnik cukrowy wyróżnia się srebrzystym pancerzykiem i dość szybkim sposobem poruszania. Gdy tylko zapalimy światło w łazience, szybko ucieka do najbliższej szczeliny, dlatego złapanie go to nie lada wyzwanie. Jego rozpoznanie nie jest zbyt trudne, ponieważ jego kolor i kształt są bardzo charakterystyczne. Jego pancerzyk przypomina kształt kropelki z długimi czułkami i trzema szczecinkami na odwłoku.

Rybiki w domu

Na szczęście rybniki cukrowe nie powodują żadnych chorób i nie są niebezpieczne dla człowieka. Często możemy nawet nie zauważyć ich obecności. Rybnik jest ulubionym pokarmem pająków, a w sprzyjających dla niego warunkach jest w stanie przeżyć od dwóch do nawet ośmiu lat. Rybnika nie trzeba się obawiać, jednak jego obecność może być dla nas niekomfortowa ze względu na to, że żywi się składnikami w naszej kuchni i niszczy warstwy kleju pod podłogą, czy w tapetach. Jak skutecznie się go pozbyć?

Jak pozbyć się rybików?

Najlepszym domowym sposobem na pozbycie się rybnika cukrowego jest dokładna higiena pomieszczenia, w którym się znajduje i obniżenie w nim temperatury. Rybniki uwielbiają wilgoć i ciepło, dlatego najlepiej jest regularnie wietrzyć całe wnętrze, a problem zniknie. Jeżeli w łazience, toalecie, czy kuchni nie mamy okna, które pozwoli nam na manipulowanie temperaturą, możemy zastosować dodatkowe zabezpieczenia listw i wszelkich szpar za pomocą sylikonów i pianek uszczelniających. Pozwoli to zagrodzić rybnikom drogę do naszego mieszkania.

Świetnym sposobem na pozbycie się rybników cukrowych z mieszkania jest posmarowanie tektury sztucznym miodem, który jest bardzo lepki. Jak wiadomo rybniki cukrowe uwielbiają cukier dlatego przez noc wyczują wystawioną dla nich wyżerkę. Miód spowoduje przyklejenie się insektów. Na drugi dzień tekturę z przyklejonymi insektami należy spalić, bądź zalać wrzątkiem. Zamiast miodu można również użyć mieszanki cukru pudru z boraksem lub klasycznych środków owadobójczych dla owadów biegających.

Mącznik młynarek

Miejsce występowania: kuchnia, magazyny spożywcze

Okres życia bez jedzenia: kilka tygodnia

Pokarm: produkty mączne

Jak dostaje się do domu/mieszkania: można przynieść go w pożywieniu z niezaufanych źródeł, chrząszcze wlatują do domu przez otwarte okno

Mącznik młynarek to owad, który nie bez powodu otrzymał swoją nietypową nazwę. Jest on szczególnym zagrożeniem dla wszelkiego rodzaju produktów mącznych, które znajdują się w naszej kuchni i spiżarni. To insekt, który sieje spore zaniepokojenie u mieszkańców, którzy znajdą go w swoim pożywieniu, ponieważ jego żerowanie przypomina nieco wołka zbożowego. Czym wyróżnia się ten nietypowy i tak mało znany insekt?

Charakterystyka

Tenebrio molitor, czyli inaczej mącznik młynarek występuje w naszych domach głównie na wiosnę, kiedy to dorosłe chrząszcze wlatują do naszych mieszkań i domów i składają swoje jaja. Jedna samica jest w stanie złożyć nawet 160 jaj, przez co ich ilość w kuchni może być gigantyczna! Mączniki żyją około 2 miesięcy, jednak przez cały okres swojego życia są płodne i zdolne do rozrodu nawet do jesieni. Jak większość domowych insektów mączniki uwielbiają wysoką temperaturę i wilgoć, które tylko przyspieszają ich rozród. Zanim ze złożonych jaj wyklują się larwy musi minąć od 5 do 20 dni, następnie larwy mącznika przeobrażają się w poczwarki po około 180-250 dniach. Po całym procesie poczwarki zmieniają się w chrząszcze po około 30 dniach.

Jak wygląda mącznik młynarek?

Mącznik młynarek jest połyskliwym chrząszczem z brunatnymi prążkami i bruzdami na ciele. Spód jego odwłoka jest dużo jaśniejszy od reszty ciała. Ma bardzo wyraźnie odznaczoną głowę od reszty ciała z parą paciorkowatych czułek i z błyszczącym, bardzo gładkim przedpleczem. Posiada trzy pary odnóży, które są podzielone na człony przednie, środkowe, których jest pięć i cztery tylne. Jego wielkość to od 1,5 cm do 2,5 cm. Posiada skrzydełka. Larwy mącznika młynarka są chude i długie. Mają nawet 3 centymetry. W pierwszym etapie rozwoju są białe, dlatego w mące bardzo ciężko je dostrzec, natomiast w kolejnym etapie stają się pomarańczowe. Są pokryte chitynowym pancerzykiem i posiadają bardzo silny aparat gębowy.

Czy mącznik młynarek gryzie?

Na szczęście ani larwy mącznika, ani sam dojrzały mącznik młynarek nie jest dla nas niebezpieczny. Żeruje głównie na produktach roślinnych, wszelkiego rodzaju, mąkach, kaszach, zbożach, płatkach, czy suszonych owocach. Niestety jego obcowanie z naszą żywnością może całkowicie zniszczyć jej przydatność do jedzenia. Samica mącznika składa lepkie jaja bezpośrednio na jedzenie, które wraz z rozwojem zanieczyszczają je, zostawiając liczne odchody. Jeśli człowiek zje taką żywność, może dojść do zatrucia pokarmowego. Niestety soki żołądkowe nie są tak silne by zabić larwy, dlatego żywe zostaną wydalone wraz z kałem. Dodatkowo mącznik powoduje bardzo nieprzyjemny zapach naszego jedzenia i doprowadza do zwilgocenia i gnicia żywności.

Jak się pozbyć mącznika młynarka?

Jeśli w naszej kuchni znajdziemy mącznika młynarka, powinniśmy niezwłocznie przeszukać wszystkie produkty w naszych szafkach i wyrzucić te, w których znajdziemy jaja, larwy, poczwarki, czy choćby odchody. Jeśli inwazja jest zbyt duża warto zawołać specjalistę, który wykona oprysk, zamgławianie ULV lub termiczne zabójstwo insekta.

Mucha domowa

Miejsce występowania: wszędzie, rozwijają się blisko ludzi i zwierząt, w pobliżu odpadków organicznych.

Okres życia bez jedzenia: kilka tygodnia

Pokarm: kał, odpadki organiczne, pot, padlina, śmieci

Jak dostaje się do domu/mieszkania: wpadają przez otwarte okna, zwabione zapachem jedzenia i ludzkiego ciała.

Mucha domowa to bardzo uciążliwy owad, którego zna każdy z nas. Poza denerwującym brzęczeniem i siadaniem na wszystkich częściach ciała, czy na jedzeniu jest nosicielem bardzo wielu groźnych dla naszego zdrowia chorób. Muchy występują praktycznie we wszystkich strefach klimatycznych i w różnych środowiskach.

Charakterystyka

Muchy domowe charakteryzują się podłużnymi, jasnymi paskami, które są bardzo widoczne na tle ciemnego odwłoka i dużymi oczami o czerwono-brunatnym zabarwieniu. Muchy posiadają przezroczyste skrzydełka i odnóża wyposażone w przyssawki i małe pazurki, które ułatwiają im stabilne utrzymanie na pionowych powierzchniach i sufitach. Mucha sama w sobie nie jest groźnym insektem, ponieważ nie gryzie, ani nie wysysa ludzkiej krwi. Sposób jej życia i odżywiania może jednak okazać się groźny dla człowieka. Jak wiadomo muchy uwielbiają intensywne zapachy, jakimi jest pot, czy kał, dlatego są dużym zagrożeniem epidemiologicznym. Wiele badań wykazało, że jedna mucha jest w stanie przenieść na swoim ciele nawet do 30 milionów mikroorganizmów, które mogą powodować groźne choroby, takie jak dur brzuszny, paratyfus, cholera, gruźlica, salmonelloza, czy polio.

Jak wygląda larwa muchy?

Muchy żyją zaledwie miesiąc, jednak w tym czasie są w stanie złożyć gigantyczną ilość jaj. Raz na kilka dni mucha składa około 100 jaj w pobliżu odpowiedniego dla jej potomstwa pokarmu. Mowa tu o kale, padlinie i resztkach organicznych. Po wykluciu larwy żerują w łatwo dostępnym pożywieniu i po czasie przekształcają się w poczwarki, a następnie w dorosłe owady. Larwy muchy są biało-żółte, a ich wielkość to kilka milimetrów.

Rośliny odstraszające muchy

Muchy domowe mogą zniszczyć nastrój letniego wieczoru na balkonie, czy w ogródku. Latające nad posiłkiem i brzęczące przy uchu insekty możemy zwalczyć za pomocą naturalnych środków. Wiele osób sięga po toksyczne preparaty, które mogą dostać się do pożywienia i pogorszyć jego stan. Tymczasem okazuje się, że dobrym rozwiązaniem są naturalne metody, jakimi są rośliny odstraszające muchy. Wystarczy, że posadzimy je w miejscu, gdzie przebywamy najwięcej czasu i w pobliżu może znajdować się żywność i po sprawie. Nie dość, że pozbędziemy się uporczywych insektów, to jeszcze upiększymy swoje wnętrze, balkon lub ogród. Rośliny, które odstraszają muchy wydzielają wiele zapachów i olejków eterycznych, których bardzo nie lubią owady. Okazuje się, że większość trutek na muchy posiada właśnie różnego rodzaju wywary i składniki roślinne. O jakie rośliny chodzi i które z nich warto mieć w swoim domu?

• Lawenda wąskolistna
• Pelargonia pachnąca
• Wawrzyn szlachetny
• Mięta pieprzowa
• Palczatka cytrynowa
• Bazylia pospolita
• Goździk siny

Jak pozbyć się much?

Istnieje wiele sposobów na pozbycie się much domowych. Zaczynając od roślin, o których już wspominaliśmy, kończąc na gotowych środkach odstraszających i trujących. Oczywiście najprostszym z nich jest użycie gazety, kapcia lub łapki na muchy, jednak wymaga to zwinności i umiejętności polowania. Do tego trzeba mieć na uwadze to, że zabicie muchy na ścianie może pozostawiać nieestetyczne plamy, dlatego najbardziej poleca się wszelkiego rodzaju lepy na muchy, które przyciągają swoim zapachem i kolorem, a na swojej powierzchni mają klej do którego przyklei się nie tylko mucha, ale również ćmy i inne insekty latające. Świetnym rozwiązaniem są również wszelkiego rodzaju spraye i tabliczki, które wydzielają trujące dla owadów substancje.

Mrówki faraona

Miejsce występowania: wszędzie, blisko człowieka, szczeliny w suchym i ciepłym pomieszczeniu blisko pokarmu

Pokarm: wszystko

Okres życia bez jedzenia: kilka miesięcy.

Jak dostaje się do domu/mieszkania: mrówki dostają się do domu przez szczeliny między ścianami i podłogami lub przez otwarte okna.

Mrówki faraona, czyli inaczej faraonki to bardzo często występujący w naszych domach gatunek insekta. Występują w gospodarstwach domowych na całym świecie, a ich wytępienie to nie lada wyzwanie. Czym charakteryzują się te niewielkie stworzenia i jaki jest sposób na mrówki faraonki?

Charakterystyka

Mrówki faraonki są znane już z czasów starożytności, kiedy to uznawane były, jako jedna z plag egipskich. Ich natura ciągle motywuje je do poszukiwania i osiedlania nowych miejsc. Najczęściej można je spotkać w blokowiskach mieszkalnych, gdzie dzięki centralnemu ogrzewaniu mogą rozmnażać się w idealnym dla siebie miejscu. Lubią ciepłe i suche szczeliny i nieszczelności ścian, a także przestrzenie międzypodłogowe, czy boazerię. Najlepszym domem dla mrówek faraonek jest nasza kuchnia, w której mają nieskończoną ilość pożywienia. Jedzą wszystko, jednak ich ulubionym pokarmem jest pokarm białkowo- mięsny, dlatego jeśli posiadasz w domu psa lub kota, to mrówki szybko wywęszą jego miskę. Bardzo często można spotkać latające mrówki z małymi skrzydełkami. Warto wiedzieć, że skrzydełka oznaczają u mrówek okres rozrodu, w czasie którego poszukują nowego miejsca do założenia gniazda.

Jak wyglądają mrówki faraonki?

Mrówki faraonki, czyli Monomorium faraonis to malutki gatunek mrówki o lekko żółtawym zabarwieniu. Robotnice faraonek osiągają jedynie 1,5-2 mm długości, co sprawia, że są ledwo widoczne na pierwszy rzut oka.

Jak wygląda ugryzienie mrówki?

Niestety mrówki faraona poza zniszczeniami w domu, niosą ze sobą spore zagrożenie chorobotwórcze. Przez ciągłą zmianę miejsca, na swoim odwłoku przenoszą wiele bakterii i mikroorganizmów. Duży niepokój może spowodować fakt, że bardzo boleśnie gryzą i powodują silne objawy alergiczne. Miejsce ugryzienia natychmiast puchnie, jest wyraźnie zaczerwienione i swędzi. Poza licznymi stratami materialnymi w naszych domach mogą powodować choroby bakteryjne i wirusowe, dlatego nie warto bagatelizować ich obecności.

Mrówki w domu – jak zlokalizować gniazdo?

Mrówki to bardzo mądre stworzenia, które zostawiają ślad zapachowy z gniazda do źródła pożywienia, dlatego jeżeli chcesz zlokalizować źródło, z którego przedostają się do Twojego mieszkania – musisz pobawić się w detektywa i podążać po ścieżce, którą tworzą. Jest to najlepszy i najbezpieczniejszy sposób. Wiele osób rozsypuje w poszczególnych miejscach cukier, a gdy mrówki wyjdą, kroczą po ścieżce do ich gniazda. Niestety w wielu przypadkach, taki zabieg może zwabić jeszcze więcej kolonii i powiększyć problem.

Domowe sposoby na mrówki – jak się pozbyć mrówek?

Niestety wytępienie mrówek faraona wcale nie jest takie proste, ponieważ w odróżnieniu od innych gatunków – zlokalizowanie i zabicie królowej nie powoduje wymarcia całej kolonii. Mrówki te posiadają zdolność pielęgnowania potomstwa i wychowywania niezapłodnionych jaj, przez co bez trudu są w stanie założyć nową kolonie bez królowej. Istnieje jednak domowy sposób na mrówki i ich całkowite wytępienie. Najlepiej spisze się tutaj specjalny preparat na mrówki, który przyciągnie je swoim zapachem i zatruje całe mrowisko. Jeśli nie chcemy korzystać z gotowych środków możemy spróbować dokładnie odkurzyć szczelinę z które wychodzą insekty, a następnie dokładnie ją uszczelnić. Warto również zabezpieczyć zagrożone miejsca listkami świeżej mięty lub bazylii, które powinny skutecznie odstraszyć mrówki faraona.

Mklik mączny

Miejsce występowania: najczęściej kuchnie, spiżarnie i magazyny spożywcze, w pobliżu pożywienia.

Pokarm: produkty mączne, kasze, orzech, suszone warzywa, owoce, grzyby, kakao, przyprawy, ziarna zbóż, nasiona roślin strączkowych.

Okres życia bez jedzenia: kilka miesięcy.

Jak dostaje się do domu/mieszkania: przyniesiony ze sklepu lub przedostaje się przez okno, zwabiony zapachem jedzenia.

Mklik mączny to szkodnik, który bardzo często możemy spotkać w swojej kuchni i spiżarni. Wiele osób nazywa je po prostu molem spożywczym, jednak ich budowa nieco się różni od mola ubraniowego, który odwiedza nasze szafy. Jakim zagrożeniem dla naszego pożywienia i zdrowia są mole spożywcze?

Charakterystyka

Mkliki mączne to niewielkie motyle, które należą do rodziny omacnicowatych, a ich wygląd praktycznie za każdym razem porównywany jest do mola spożywczego. Niestety jego żer w naszej kuchni lub w magazynach spożywczych może przynieść dużo większe szkody. Mkliki składają swoje jaja bezpośrednio na produkty spożywcze, którymi żywią się gąsienice przez cały okres życia do przepoczwarzenia w motyla. Wyróżnia się poszczególne rodzaje moli kuchennych, których zniszczenia mogą się od siebie nieco różnić. W swoim pożywieniu można spotkać mklika próchniczka i mklika daktylowca, które w szczególności uszkadzają ziarna zbóż i ich wszelkie przetwory, a także suszone warzywa, owoce, kakao, czy tytoń.. W produktach spożywczych, które są importowane do Polski z innych krajów najczęściej możemy spotkać jednak mklika figowiaka i kauczukowca.

Jak wygląda mklik mączny?

Jak już wspomnieliśmy mklik jest porównywany do mola nie bez przyczyny. Ich rozmiary i zabarwienie jest bardzo podobne, przez co bardzo często są mylone. Rozpiętość skrzydełek mklika mącznego wynosi od 6-25 mm. Barwa ich skrzydeł jest najczęściej szarożółta, jasnoszara, brązowa lub niebieskoszara. Na powierzchni skrzydeł można dostrzec wyraźne plamki, bądź rozmyte linie i zygzakowate wzorki.

Larwa mola spożywczego

Jaja, które składa samica mają kolor białawy i są praktycznie niezauważalne, przez swój niewielki rozmiar. W ciągu całego życia samica może wykluć nawet 200 jaj. Po kilku tygodniach wykluwają się z nich owłosione białoróżowe lub szarozielone larwy. Ich wielkość i wygląd są zależne od środowiska w jakim się rozwijają, pożywienia i temperatury. Po przepoczwarzeniu w motyla, nie są już tak groźne, ponieważ nie potrzebują tyle jedzenia, co larwy. Dużym zagrożeniem w przypadku motyla może być jedynie to, że złożą kolejne jaja.

Czy mole spożywcze czy są szkodliwe dla zdrowia?

Mole spożywcze żerują na naszym pokarmie niszcząc i zanieczyszczając je swoimi odchodami. Porażają produkty mączne i rozdrabniają je, powodując również gnicie i wilgocenie. Zjedzenie jaj lub gąsienicy może spowodować problemy żołądkowe i nudności.

Jak pozbyć się moli spożywczych?

W wielu domach najpopularniejszą metodą na mole spożywcze są przylepiane do szafek nakładki z klejem, jednak okazuje się, że mogą one wabić zapachem, co sprawi, że nasz problem może się powiększyć. Jak wiadomo, mole możemy przynieść ze sobą do domu w różnego rodzaju żywności, dlatego aby ich uniknąć kupujmy ze sprawdzonych źródeł i sprawdzajmy, czy opakowania produktów nie są uszkodzone. Mole i ich jaja najlepiej jest po prostu wyrzucić, jednak ich zlokalizowanie może być trudne. Warto przejrzeć wszystkie produkty, wyrzucić te zanieczyszczone i dokładnie odkurzyć każdy zakątek szafki. Dobrym sposobem na to, aby mole nie powróciły jest trzymanie produktów w pojemnikach bez dostępu do tlenu i dziurek.

Szubak

Miejsce występowania: wełniane dywany, koce, meble z naturalnej skóry, ubrania skórzane

Pokarm: owady, substancje organiczne, martwy ludzki naskórek, produkty pochodzenia zwierzęcego

Okres życia bez jedzenia: kilka miesięcy.

Jak dostaje się do domu/mieszkania: wlatują przez rozszczelnione okno lub przez wentylację.

Szubak to chrząszcz, który przywędrował do Polski z Afryki całkiem niedawno, jednak Ci którzy mieli z nim do czynienia, doskonale wiedzą jak trudno jest go wypędzić z domu. Co wyróżnia to szkodliwe stworzenie?

Charakterystyka

Szubaki uwielbiają żyć w pobliżu człowieka, gdzie mają nieskończoność pokarmu i sprzyjające warunki rozwoju. Można go spotkać w swoim domu, niezależnie od aktualnej pory roku.  Szubaki uwielbiają oświetlone i ciepłe miejsca. Samice najczęściej składają swoje jaja we wszelkiego rodzaju materiałach, dywanach, kocach i tkaninach, gdzie atmosfera dla rozwoju larw jest idealna.

Jak wygląda szubak?

Dorosłe szubaki to około 5 milimetrowe, owłosione chrząszcze o brązowym lub złotym zabarwieniu. Posiadają skrzydełka, dzięki czemu z łatwością się przemieszczają. Mają bardzo długie czółka, które ułatwiają im polowanie, natomiast haczyki na odnóżach pozwalają na chodzenie po pionowych powierzchniach, czy sufitach.

Szubak – larwa

Jedna samica jest w stanie w ciągu swojego życia nawet 50 jaj. Najlepszą temperaturą do ich rozwoju to temperatura pokojowa. Larwy szubaka są dużo większe od samego chrząszcza, ponieważ mierzą od 8 do 10 mm. Są owłosione i żywią się substancjami organicznymi.  Po około 40 dniach, z larw powstają dorosłe osobniki zdolne do rozrodu.

Jak pozbyć się szubaków ze swojego domu?

Aby wytępić te szkodniki z naszego mieszkania, należy najpierw odnaleźć ich gniazdo. Nie jest to trudne ponieważ wystarczy położyć na podłodze wełniany sweter lub koc i po kilku godzinach go wytrzepać. Jest to najlepsze zwabienie tych insektów. Warto co jakiś czas dokładnie sprzątać w swojej szafie i w pomieszczeniach, gdzie posiadamy produkty z naturalnych skór, czy wełny. Warto również rozpylić chemiczny preparat na szubaki, który sprawi, że wyginą razem z jajami i larwami.

Żywiak chlebowiec

Miejsce występowania: kuchnia

Pokarm: suche produkty, takie jak mąka, kasze, suszone owoce i warzywa, ziarna zbóż, ryż, przyprawy…

Okres życia bez jedzenia: kilka dni

Jak dostaje się do domu/mieszkania: wlatują przez okna

Charakterystyka

Żywiaki chlebowce, aby rozmnażać się w prawidłowy sposób potrzebują do tego odpowiednich warunków. Potrzebują do tego temperatury nie wyższej niż 22 stopnie. Jeśli klimat przekroczy ten próg – żywiaki chlebowce będą rozwijać się dużo wolniej. Samice składają jaja bezpośrednio na produkty spożywcze, jednak natura wyposażyła larwy w pewnego rodzaju odporność. Są one w stanie przeżyć nawet 8 dni bez pożywienia. Larwy posiadają bardzo dobrze wykształcony węch i silne żuwaczki, które są w stanie przegryźć nawet foliowe woreczki. Żywiaki do życia potrzebują spokój, dlatego nie łatwo jest je dostrzec w swojej kuchni. Mimo skrzydełek nie lubią latać i prowadzą raczej nocny tryb życia.

Jak wygląda żywiak chlebowiec?

Żywiaka można spotkać w suchych i ciemnych miejscach. Jego larwy mają charakterystyczny kształt litery C lub rogalika i mierzą około 5 mm. Są bardzo małe i dość ruchliwe. Ich kolor jest jasnokremowy lub żółty. Larwy są pokryte żółtymi włoskami i mają ciemnobrunatną głowę. Dorosłe żywiaki mają od 2-5 mm i są brunatnymi chrząszczami z małymi kropkami na grzbiecie. Ich cechą charakterystyczną są posegmentowane czułki.

Czy żywiak chlebowiec gryzie?

Żywiaki chlebowce nie lubią ludzi, dlatego porządnie się przed nimi ukrywają. Żywią się suchymi  produktami z naszej kuchni, dlatego nie musimy się bać, że zrobią nam krzywdę. Żywiaki chlebowce nie gryzą!

Żywiak chlebowiec – jak się pozbyć

Jeśli zauważymy w naszych produktach żywiaka chlebowca, powinniśmy je jak najszybciej wyrzucić i dokładnie sprawdzić i wysprzątać całe pomieszczenie i półki. Aby efekt był dokładniejszy i trwały warto wykonać oprysk za pomocą specjalnego preparatu. Efektowne może okazać się także zamgławianie ULV.

Psotnik zakamarnik

Miejsce występowania: ciemne i wilgotne zakamarki np. w łazience lub w przedpokoju, piwniece

Pokarm: porosty, grzyby, martwa materia organiczna, resztki roślinne, produkty spożywcze

Okres życia bez jedzenia: kilka miesięcy

Jak dostaje się do domu/mieszkania: można je przynieść do domu w książkach lub w ubraniach.

Charakterystyka

Psotniki zakamarki są inaczej nazywane gryzkami. Niepokoją mieszkańców swoją obecnością, jednak nie wyrządzają im żadnej krzywdy. Ich głowa jest wyposażona w gryzący aparat gębowy, jednak jest on przeznaczony wyłącznie do rozdrabniania pokarmu. Psotniki same w sobie nie są szkodliwe jednak ich obecność powoduje zwiększenie się wilgoci w pomieszczeniu, czego skutkiem może okazać się powstanie grzyba lub pleśni, który dla naszego zdrowia jest bardzo groźny.

Jak wygląda psotnik zakamarnik?

Psotniki zakamarki to małe robaczki, które zadomawiają się w ciemnych i pełnych wilgoci miejscach. Mierzą od 0,7 do 6 mm wielkości. Są bardzo małe przez co można mieć problem z ich zlokalizowaniem. Niektóre gatunki są wyposażone w skrzydła, które ułatwiają im zasiedlanie nowych miejsc. Posiadają jasnoszare lub ciemnobrązowe odcienie i dużą czarną głowę, która wyraźnie odznacza się od całego ciała. O ich obecności najczęściej można dowiedzieć się po znalezieniu odchodów.

Domowe sposoby na pozbycie się psotników

Pozbycie się psotników zakamarków powinno rozpocząć się od wytropienia ich gniazda. Warto szukać w ciemnych miejscach, które rzadziej odwiedzamy. Tam znajdziemy samice, natomiast samców warto szukać w pobliżu okien i kloszów lamp. Podstawą do pozbycia się psotnika jest zadbanie, aby w pomieszczeniu było jak najmniej wilgoci. Następnym etapem jest dokładne wysprzątanie całego mieszkania i uszczelnienie wszystkich szczelin w ścianach i między podłogami. Wszystkie porażone przez szkodniki produkty wyrzucamy. Wszystkie składniki spożywcze warto przechowywać w osobnych pudełkach, bez szczelinek i dziurek.

Mól ubraniowy

Miejsce występowania: szafy, garderoby

Pokarm: naturalne tkaniny, futra

Okres życia bez jedzenia: kilkanaście miesięcy.

Jak dostaje się do domu/mieszkania: z innego mieszkania lub przez otwarte okno zwabione zapachem lepa na mole.

Charakterystyka

Mole ubraniowe to drobne motyle, których rozpiętość skrzydeł wynosi od 12 do 16 mm, a długość ich ciała to 8-12 mm. Mole to stworzenia, które mimo skrzydełek nie przepadają za lataniem. Nie lubią światła i wilgoci, dlatego najczęściej możemy spotkać je w ciemnych zakątkach naszych szaf i szuflad. Dorosły mól odzieżowy nie pobiera jedzenia tylko korzysta z zapasów zebranych przez larwy, dlatego to ich powinniśmy się najbardziej obawiać.

Jak wyglądają mole ubraniowe?

Na całym świecie występuje ponad 2000 moli, jednak w naszych szafach możemy spotkać tzw. mola kożusznika, który jak sama nazwa wskazuje jest miłośnikiem futer i wełny. Jest niewielkich rozmiarów i swoim wyglądem przypomina nieco małą ćmę. Mole ubraniowe są najczęściej zabarwione na żółto, a na swoich skrzydełkach posiadają czarne plamki, dzięki którym bez problemu można je rozpoznać.

Larwy moli ubraniowych

Niestety larwy moli są najbardziej żarłoczne, ponieważ trwają w tej postaci nawet 40 tygodni. Po wykluciu z jaja, osiadają na wszelkiego rodzaju materiałach naturalnego pochodzenia i wygryzają w nich dziury. Po przekształceniu w motyla, mole są już praktycznie niegroźne chyba, że jest to samica, która za chwile złoży kolejne kilkaset jaj. Jaja moli ubraniowych są ciężkie do zlokalizowania, ponieważ są bardzo małych rozmiarów, a ich kolor często zlewa się z tkaniną i wygląda jak zabrudzenie. Larwy moli również są ciężkie do zlokalizowania, ze względu na niewielkie rozmiary i fakt, że się przemieszczają.

Jak wytępić mole ubraniowe?

Mole ubraniowe bardzo lubią miejsca suche i ciepłe, dlatego pierwszym krokiem w pozbyciu i zapobieganiu ich występowania jest wietrzenie szafy. Warto raz na jakiś czas wyciągnąć wszystkie ubrania i wysprzątać wnętrze szafy. Wszystkie kurtki i płaszcze wykonane z naturalnych futer, czy skór warto wystawiać na balkon lub ogród, aby dokładnie je przewietrzyć. Mole ubraniowe nienawidzą zapachu naftaliny i świeżej lawendy, dlatego warto w swojej szafie zmieścić specjalne nakładki zapachowe lub zebrać lawendę w swoim ogrodzie i ususzyć. Używanie specjalnych naklejek, do których mole się przykleją może nie być zbyt dobrym rozwiązaniem, ponieważ posiadają one zapach przyciągający owady, co może spowodować, że na własne życzenie zaprosisz do swojej szafy mole ubraniowe.

Pchły

Miejsce występowania: ludzka lub zwierzęca skóra, ciemne i wilgotne, brudne miejsca

Pokarm: krew ludzka lub zwierzęca

Okres życia bez jedzenia: kilka miesięcy.

Jak dostaje się do domu/mieszkania: jeśli mamy zwierzęta to w ich sierści, na ubraniach

Charakterystyka

Pchła jest bezskrzydłym owadem o wielkości maksymalnej 3 mm. To niezwykle groźne stworzenie, które może przenosić liczne choroby i pasożyty. Jej głównym pożywieniem jest ludzka krew, jednak na skórze zwierzęcej również jest w stanie długo wyżyć. Jeśli wniesiemy je do domu, mogą bardzo szybko się rozmnażać i siać gigantyczne spustoszenie. Pchły żerują na ludzkiej skórze i są w stanie wysysać krew nawet przez godzinę, co sprawia, że ilość wypitej krwi przekracza rozmiar ich ciała nawet o 20 razy. Jak wyglądają pchły i jakie choroby wywołują?

Jak wygląda pchła?

Pchłę można dostrzec gołym okiem, ponieważ jest ciemnobrązowa lub czarna. Pomimo małych rozmiarów wywołuje gigantyczne szkody. Jej ciało jest bocznie spłaszczone i posiada chitynowy pancerzyk. Pchły mają bardzo rozwinięte aparaty kująco-ssące przez co bez problemu przebijają się przez skórę swojej ofiary. Nie posiadają skrzydeł. Poruszają się na licznych odnóżach, którymi wykonują długie skoki. Zdarza się, że pchła może podskoczyć na wysokość nawet 20 cm i odległość 1 m.

Jak sprawdzić czy w domu są pchły?

Najłatwiej jest znaleźć pchłę poprzez obejrzenie swojej skóry. To na niej pchła może wywołać największe szkody. Olejna może okazać się sierść naszego pupila, a także dywan i różnego rodzaju ciemne szczeliny, w których może osadzać się brud.

Czy ugryzienie pchły jest szkodliwe?

Niestety ugryzienia pchły są bardzo bolesne i widoczne na skórze. Mogą powodować reakcje alergiczne, opuchnięcia, sile zaczerwienienia i bardzo drażniące swędzenie. Poza reakcjami zewnętrznymi naszego organizmu, ugryzienia pchły mogą wywołać wiele szkód wewnętrznych. Mowa tu o wirusach i pasożytach, a także chorobach zakaźnych. Mówi się, że pchły są dużym zagrożeniem epidemiologicznym. Ugryzienia przez pchłę najczęściej występują w dużej ilości w regularnych rzędach, które są bardzo charakterystyczne. Jedna pchła może wywołać:

• tyfus plamisty
• tularemię
• gronkowiec złocisty
• zapalenie mózgu
• tasiemca
• dżumę

Czego boją się pchły?

Pchły bardzo nie lubią wody, dlatego kąpiel i wypranie wszystkich ubrań, pościeli, koców powinny być naszymi pierwszymi czynnościami. Następnym etapem powinno być dokładne odkurzenie i wysprzątanie mieszkania, ze zwróceniem szczególnej uwagi na dywan i meble materiałowe. Pchły bardzo nie lubią ostrych, ziołowych zapachów, dlatego warto w całym mieszkaniu rozłożyć wieże liście mięty, cytrynę, czy olejek z eukaliptusa. Jeśli posiadasz w domu zwierzęta – je również wykąp i zakup specjalny preparat lub obrożę, która odstraszy te groźne insekty.

Wszy

Miejsce występowania: owłosione okolice ludzkiego ciała

Pokarm: martwy naskórek

Okres życia bez jedzenia: –

Jak dostaje się do domu/mieszkania: we włosach swojej ofiary

Charakterystyka

Wszy są bardzo popularną plagą, która najczęściej występuje w przedszkolach i szkołach. Są przynoszone do domu we włosach i na skórze głowy. Można rozróżnić wesz ludzką i wesz łonową. Obydwa rodzaje występują w owłosionych okolicach ludzkiego ciała i są spotykane na całym świecie. Wszawica jest kojarzona z biedom i ubóstwem, jednak szybkość jej rozprzestrzeniania sprawia, że problem ten może dopaść każdego. Najczęściej występują w szkołach, gdzie rozprzestrzeniają się w błyskawiczny sposób na głowach dzieci.

Jak wygląda wsza?

Wesz ludzka to niewielkich rozmiarów owad, który osiąga maksymalnie 4,5 mm. Wszy nie posiadają skrzydełek, jednak przemieszczają się w bardzo szybki sposób za pomocą licznych odnóży. Wszy posiadają niesamowitą cechę, która sprawia, że dopasowują kolor swojego odwłoka do koloru włosów swojej ofiary, przez co są trudniejsze do wytropienia.

Jak wytępić wszy?

Sposobów na wytępienie wszy jest wiele. Najlepszym rozwiązaniem jest skorzystanie z gotowych preparatów na wszawicę, które już po kilku zastosowaniach wybiją wszystkie szkodniki. Do tego typu środków załączony jest specjalny grzebień, którym wyczesuje się martwe insekty z włosów. Jeżeli dziecko przyniosło wszy ze szkoły – warto zgłosić taką sprawę do nauczycieli, aby wykonali kontrolę wszystkich dzieci i sprawdzili, kto jeszcze rozprzestrzenia szkodniki.

Prusaki, czyli karaczany

Miejsce występowania: ciepłe, wilgotne miejsca

Pokarm: pożywienie o dużej zawartości wody, mąki, kasze, pieczywo, ziemniaki, cukier.

Okres życia bez jedzenia: 40 dni pod warunkiem, że będą miały dostęp do wody.

Jak dostaje się do domu/mieszkania: na ubraniach, przez okna, w starych meblach

Charakterystyka

Prusaki w domu są bardzo często mylone z karaluchami. Sa to bardzo nielubiane owady na całym świecie. Można je spotkać w ciepłych i wilgotnych miejscach, dlatego bardzo chętnie wdzierają się do naszych domów. Skąd wychodzą prusaki? Głównie z ciemnych i wilgotnych szczelin między ścianami. Żerują głównie nocą, ponieważ nie lubią bliskich kontaktów z ludźmi, czy zwierzętami domowymi. Najczęściej wkradają się do naszych kuchni i spiżarni, gdzie wyjadają owoce, pieczywo, ziemniaki, cukier i produkty mączne. Można je spotkać przy żywności, która w swoim składzie zawiera dużo wody. Bardzo silnie zanieczyszczają osiedlone miejsca swoimi odchodami, bakteriami i pleśniami, przez co bardzo łatwo jest je wytropić.

Prusaki – wygląd

Prusaki to owady o żółtobrązowym lub brunatnym kolorze. Posiadają dwa charakterystyczne pasy na przedpleczu, bardzo sztywny pancerz i długie czułki. Sposób ich poruszania jest niezwykle zwinny ze względu na długie odnóża wyposażone w haczyki. Dzięki nim mogą chodzić również po pionowych powierzchniach. Posiadają skrzydełka, jednak nie używają ich do latania. Są one raczej formą spadochronu podczas skoków i spadania z wysokości. Dorosły osobnik osiąga od 10 do 20 mm.

Czy prusaki gryzą?

Prusaki same w sobie nie gryzą, jednak na swoich odwłokach przenoszą wiele chorób wirusowych i bakteryjnych. Chodząc po żywności, zostawiają na niej wiele szkodliwych mikroorganizmów. Zjedzenie dotkniętego przez prusaki pożywienia, może skutkować zatruciem, biegunką, gruźlicą, czerwonką, tężcem, dżumą, trądem lub cholerą. Przez prusaki możemy nabyć wiele pasożytów, takich jak np. glista ludzka bądź tasiemiec.

Domowe sposoby na prusaki

Gdy zauważysz obecność prusaków w swoim mieszkaniu lub domu, natychmiast zawołaj specjalistę, który poprzez specjalne opryski wypędzi je ze wszystkich pomieszczeń. Możesz również sam spryskać poszczególne miejsca, za pomocą preparatu, który kupisz w każdym sklepie ogrodniczym. Po zagładzie wysprzątaj całe pomieszczenie i zadbaj o to, aby nie było w nim wilgoci.

Karaluchy

Miejsce występowania: blokowiska, zsypy, szczeliny w podłogach, brudne mieszkania, zaniedbane miejsca za meblami.

Pokarm: praktycznie wszystko, resztki jedzenia, włosy, wata, kał, papier, a nawet tkaniny.

Okres życia bez jedzenia: ponad miesiąc

Jak dostaje się do domu/mieszkania: można je przynieść ze starymi i brudnymi meblami, wspinają się po ścianach i wchodzą przez szczeliny, można je przynieść na butach i na ubraniach.

Charakterystyka

Tak naprawdę karaluchy są większą wersją prusaków. Są to szkodniki niesamowicie odporne na wszelkie działania zwalczające. Mówi się, że są nawet odporne na działanie promieniowania radioaktywnego. Pojawienie się ich w naszym domu wiąże się z dużym wysiłkiem ich zwalczenia. Jak wygląda karaluch domowy i czego się boi?

Jak wygląda karaluch?

Karaluchy, podobnie jak prusaki posiadają bardzo twardy pancerz, dlatego mechaniczna próba ich unicestwienia może być bezskuteczna. Okazuje się, że karaluch jest w stanie przeżyć nawet bez głowy i umiera dopiero z głodu. Z natury karaluchy są kanibalami, więc bez problemu zjedzą nawet siebie nawzajem. Jak rozpoznać karalucha? Karalucha najłatwiej jest rozpoznać po dużym rozmiarze i charakterystycznych prążkach na pancerzu. Posiadają żółtobrązowe zabarwienie i długie czułki. Tak samo jak prusaki, maja skrzydełka, z których korzystają wyłącznie podczas spadania.

Czy karaluchy gryzą?

Na szczęście karaluchy w domu nie gryzą, jednak są nosicielami wielu groźnych chorób. Przez ich brudny tryb życia na swoich odnóżach są w stanie przenieść miliony mikroorganizmów, które następnie trafią do naszego pożywienia i wraz z nim do naszego żołądka. Jeden karaluch jest w stanie wywołać zatrucia, grypę jelitową, gruźlicę, cholerę i inne wirusy i choroby bakteryjne.

Jak pozbyć się karaluchów?

Aby całkowicie pozbyć się z mieszkania karaluchów, warto wezwać specjalistę, który wykona dezynfekcję za pomocą specjalnego, owadobójczego preparatu. Po przeprowadzeniu oprysków poleca się dokładne wysprzątanie całego mieszkania i zabezpieczenia i uszczelnienia wszystkich szpar i szczelin, którymi karaluchy mogłyby wrócić. Warto również dodatkowo zabezpieczyć swoje okna, które są najczęściej otwierane za pomocą siatki o drobnych oczkach, aby uniemożliwić karaluchom wejście.